داشتن ظرفیت بالقوه برای توسعۀ هر شهر مزیتی است که باید از آن بهره برد و آن را به‌کار بست و تقریباً همۀ شهرها به‌دنبال شناسایی و استفاده از ظرفیت‌های ذاتی و بومی خود هستند؛ از عقل به‌دور است اگر شهری دنیایی قابلیت داشته باشد و مدیران و عوامل تصمیم‌گیر آن بی‌توجه به آن‌ها به‌دنبال خلق مزیت و ظرفیت باشند. کهن‌دیار کرمان هم از این قضیه مستثنی نیست و در جنبه‌های مختلف تاریخی، طبیعی، مذهبی و سرمایه‌گذاری مزیت‌های فراوانی دارد که هر شهر در آرزوی داشتن یکی از آن‌هاست.
آثار تاریخی فراوان منحصربه‌فرد ثبت شده، آثار طبیعی و دست‌کاشت منحصربه‌فرد، ظرفیت‌های ناب سرمایه‌گذاری در حوزه‌های مختلف، فرزندانی خلاق، مدیر و مدبر در سطح استانی و ملی و البته افتخار وجود مرقد سردار دل‌ها همه‌وهمه ظرفیت‌های این پهنه از کشورمان است که اگر نگوییم از آن‌ها استفاده نشده، لااقل کمترین بهره از آن‌ها برده شده است.
در این میان حب و بغض‌های سیاسی و تسویه‌حساب‌های جناحی و شخصی نیز بر عقب‌ماندگی‌های تاریخی دیار کریمان که خود زمانی قطب کشور در عرصه‌های مختلف بوده، افزوده، و حاصل آن این است که می‌بینیم.
البته ناشکری و به‌دور از اخلاق و انصاف است اگر به نفی اقدامات خوب و زحمات انجام شده بپردازیم، اما به‌طور قطع آن‌گونه که باید و شاید، از این ظرفیت‌ها در سه دهه اخیر استفاده نشده که شاخص‌های مختلف مبین این موضوع است.
دولت سیزدهم روی کار آمده و به‌طور کامل مستقر شده، دوره ششم مدیریت شهری نیز کار خود را آغاز کره و وارد مرحله جدیدی شده و برای توسعه و تحول در شهر کرمان هم، برنامه‌های زیادی در سر دارد که مطمئناً تمام این برنامه‌ها با تعامل و همدلی همگانی محقق می‌شود و باید همه بزرگان و نخبگان، مدیران سابق و فعلی و البته شهروندان و دلسوزان اصلی شهر کمک کنند تا شهر خوب ساخته شود شهری که همگان انتظارش را دارند و لایق آن هستند.
باید برای ساختن شهر خوب با بودجۀ کم شهرداری کرمان دست‌وپنجه نرم شود، از ظرفیت‌های مغفول برای توسعۀ شهر استفاده شود، برای ایجاد درآمدهای پایدار برنامه‌ریزی شود، حلقه‌های مختلف نیروی انسانی شهرداری شناسایی و ضمن استفاده از همۀ ظرفیت‌ها، به تربیت کارشناسان مسئول و مدیران جوان و با انگیزه پرداخته شود، اگر به همراهی و حمایت همۀ شهروندان نیاز است که هست، باید به همه اقشار و سلایق توجه شود و برنامه‌ریزی فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی متناسب با یک قشر عامل غفلت از اقشار دیگر نشود، و توسعه شبکه آب خام مورد استفاده در فضای سبز شهری همچنان مورد توجه باشد تا بیش از این شاهد از بین رفتن و یا کم‌آبی فضای سبز شهری نباشیم.
باید نسبت به معرفی ظرفیت‌های سرمایه‌گذاری و ایجاد احساس امنیت سرمایه‌گذاری در شهر اهتمام داشت، توسعه و نوسازی حمل‌ونقل عمومی مد نظر باشد و بر ایجاد شبکه دوچرخه‌سواری ایمن در شهر جدی بود و با ایجاد روحیه نشاط و شادابی و امید به آیندۀ بهتر نسبت به ظرفیت تاریخی و گردشگری کرمان کار ها ادامه یابد.
ظرفیت خدادادی وجود مرقد مطهر سردار دل‌ها و گردشگری مذهبی مورد تأکید و برنامه‌ریزی مؤثر قرار گرفته و تا زمان بیش از این از دست نرفته، معطل برنامه‌ریزی نهادهای بالادستی در این حوزه نمانده و اقدامات اجرایی عمرانی و فرهنگی آغاز شود و پیگیری طرح پارک گردشگری و پیاده‌راه شهید سلیمانی در محدوده پردیسان قائم (عج) مورد توجه جدی باشد.
مسائلی از این دست که مورد اشاره قرار بگیرد، زیاد است، و البته همۀ این‌ها باید در کنار کارهای جاری و اقدامات تحولی در حوزۀ شهرسازی، پروژه‌های عمرانی، خدمات شهری، نیروی انسانی و فرهنگی و اجتماعی صورت پذیرد.
مطمئناً با چشم‌برهم‌زدنی این دورۀ مدیریت شهری نیز به پایان می‌رسد و فرصت‌ها مانند ابر می‌گذرد.
شاید وقت آن رسیده باشد که با خود فکر کنیم وظیفۀ ما در قبال ساختن شهر خوب چیست؛ اگر اعتقاد داشته باشیم شهر خوب یافتنی نیست؛ بلکه ساختنی است…