«مبین محمدابراهیمی» مربی تیم ملی ژیمناستیک که 24 سال برای آموزش و قهرمان پروری در استان کرمان تلاش کرده اما هیچ‌گاه حمایت نشده و بیش از سختی رقابت‌ها، این بی‌توجهی‌ها و بی‌حمایتی‌ها بوده که او را خسته کرده است، در ادامه گفت‌وگوی «یزدان کرمان» با این مربی نام آشنا و موفق می‌آید:

چه شد که به سمت رشته ژیمناستیک و سپس مربی‌گری علاقه‌مند شدید؟
مثل همه در ۷ سالگی درکلاس‌های تابستانی مدرسه ژیمناستیک به مربیگری محسن بلوردی ثبت نام کردم، بعدا به خاطر شغل پدرم در شهرک مس سرچشمه پیش آقای حسین حسیبی تمرین کردم و بعد از برگشت به کرمان این رشته را با جدیت ادامه دادم و بعد از شرکت در چند مسابقه کشوری، به مربیگری روی آوردم.
مهم‌ترین ویژگی‌های یک ژیمناست موفق از نظر شما چیست؟
یک ژیمناست باید تمام فاکتورهای لازم را داشته باشد مهمتر از همه سن شروع ورزش قهرمانی و همراهی والدین هست و انعطاف، سرعت، چابکی، قدرت، هماهنگی اعصاب، عضله شجاعت و استایل بدنی.
بزرگ‌ترین چالش‌هایی که در مسیر مربی‌گری با آن روبه‌رو هستید کدامند؟
مربیگری حرفه‌ای در کشور ما شغل حساب نمی‌شود نه بیمه، نه امنیت و… تمام مربیان یا دو شغله هستند یا اینکه زندگی و آینده خود را وقف شاگردانشان می‌کنند.
چه تفاوتی بین آموزش کودکان و نوجوانان در ژیمناستیک وجود دارد؟
آموزش کودکان به لحاظ اینکه خیلی در این سن حساس و آسیب پذیر هستند واقعا سخت و امکانات خاص خودش و مربی کاربلد لازم دارد و تعامل والدین با مربی خیلی مهم هست زیرا آموزش در این سطح زمان‌بر، صبر و حوصله می‌طلبد.
نقش والدین در پیشرفت شاگردان چقدر مهم است؟
والدین مهترین نقش را دارند، چون ژیمناستیک ورزش دیر بازده می‌باشد، نظم و دیسیپلین بالایی بین شاگرد و مربی برقرار می‌شود و در بعضی مراحل فشار تمرین، آسیب‌های احتمالی، روی مربی ژیمناست و والدین تاثیر منفی دارد، اما تمام قهرمانان ما والدین همراهی داشته اند.
چه احساسی دارید وقتی شاگردانتان به موفقیت‌های بزرگ می‌رسند؟
اوایل خیلی لذت بخش بود، ژیمناستیک ورزشی است که مربی روز به روز می‌تواند شاگردش را ارتقا دهد، ولی وقتی حمایتی از مسئولین و حتی تبعیض‌هایی که در ورزش قهرمانی می‌بیند یک مربی دلسرد می‌شود.
برای شاگردانی که از شکست یا اشتباه می‌ترسند چه توصیه‌ای دارید؟
در ورزش قهرمانی ما چیزی به عنوان شکست نداریم، اشتباه ژیمناست باعت از دست دادن امتیاز نهایی می‌شود که خود این تجربه است، برای ژیمناستی که همیشه آماده است، در مسابقات بعدی جبران می‌کند و موفق تر به میدان می‌آید، موفقیت همیشه روی سکو بودن نیست.
در ژیمناستیک بیشتر به استعداد ذاتی اهمیت می‌دهید یا تمرین و پشتکار؟
استعداد ذاتی به همراه پشتکار، تمرین و امکانات، مکمل همدیگر هستند.
چه نکاتی را برای پیشگیری از آسیب‌های ورزشی به شاگردانتان آموزش می‌دهید؟
برای آموزش، اگر ژیمناست مراحل یادگیری پیش حرکت‌های انعطافی، بدنسازی‌های تخصصی را زیر نظر مربی با تجربه و آگاه طی کند هیچ وقت آسیبی نمی‌بیند.
سخت‌ترین حرکتی که آموزش داده‌اید چه بوده است؟
الان که نه ولی در زمانی گذشته که تجربه کافی نداشتم در وسیله پرش خرک، حرکت سه پشتک با آقای اشکان اوزی کار می‌کردم، خیلی سخت و استرس زا بود ولی در نهایت انجام داد و به تیم ملی راه یافت.
آینده ژیمناستیک در کرمان را چگونه می‌بینید؟
برای آینده هیچ نظری ندارم، چون واقعا شرایط روز به روز برای مسئولین هیات‌ها، مربیان و ورزشکاران سخت می‌شود، اگر تدبیری صورت نگیرد از نظر کمیت افت خواهیم داشت.
به نظر شما یک مربی ژیمناستیک چه ویژگی‌های شخصیتی باید داشته باشد؟
یک مربی خوب باید افتاده باشد، هیچ مربی کامل نیست، روز به روز دنبال بروز رسانی و بالا بردن اطلاعات و روش‌های جدید آموزش باشدو اخلاق مهمترین شاخصه یک مربی موفق است. پوشش ظاهری یک مربی هم می تواند به عنوان یک الگو توسط شاگردش جذب ‌شود و به نسل های بعدی انتقال داده شود.
هدف‌های شخصی شما به‌عنوان مربی در سال‌های آینده چیست؟
در کنار تک قهرمانی که کار می‌کنم، مهمترین هدفم بالا بردن علم مربیان استان می‌باشد.
سخن پایانی؟
شاگردانم در این سال‌ها، نقره و برنز آسیا و چندین نقره و برنز مسابقات جهانی و انتخابی المپیک در ژیمناستیک را کسب کرده اند و ده سال عضویت ثابت در تیم ملی چیز کمی‌نیست، امیدوارم مسئولین مربیان را هم ببینید. ورزشکار بدون مربی به جایی نمی‌رسد، امسال به خاطر مشکلات مالی و عدم حمایت مسئولین نتوانستم در کلاس داوری بین المللی در سیکل جدید تمدید کنم و باید چهار سال دیگر صبر کنم.