طریقت‌پیما پس از ۳۶ روز بستری بودن در بیمارستان در نهایت به دلیل کهولت سن جان خود را از دست داد. به گفته مسئول بنیاد انجمن خلیل عقاب، مراسم تشییع او، سوم اردیبهشت با حضور فرزندانش برگزار خواهد شد.

خلیل عقاب یک ورزشکار قدیمی و یک سلبریتی شناخته‌شده در دهه‌های ابتدایی پیدایش ورزش مدرن در ایران است که با توجه به علاقه‌اش به حرکات نمایشی در ایران به شهرت رسید.

بلندکردن وزنه ۴۵۰ کیلویی با دندان، عبور کامیون و اتوبوس از روی سینه، گذاشتن سنگ ۲ تنی بر روی سینه و تحمل ضربات پتک، پیچاندن آهن به دور دست ،خم کردن تیرآهن ۱۴ و ۱۲ با گردن، مهار ۲ خودرو سنگین ارتش از حرکت، بلند کردن فیل ۲ تنی با فاصله ۵۰ سانتی از زمین اجرای نمایش در سیرک با حیوانات همچون شیر و خرس از جمله کارهای نمایشی این پهلوان شیرازی بود.

عمده شهرت او مربوط به بلند کردن یک فیل بود. خودش در این باره گفته است: در انگلیس یک بار یکی از کارکنان سیرک که 160 کیلو وزن داشت را هم صدا کردم و به همراه آن 10 نفر بلند کردم. فیلبان سیرک بعد از تماشای این صحنه گفت تو بیش از یک تن را بلند کردی و ما در سیرک یک فیل داریم که اسمش ربکاست و تقریبا همین قدر وزن دارد. با پیشنهاد او ربکا را با کمک پاهایم بلند کردم و همین کار را بارها در برنامه‌های مختلف نمایش دادم. با همین کار اسمم بر سر زبان‌ها افتاد و به‌عنوان مردی که یک فیل را بلند کرده به اوج شهرت رسیدم.

طریقت‌پیما از سن ۱۲ سالگی ورزش کرده و با انجام حرکات نمایشی مانوس بود. او مدتی قبل درباره دلیل شهرت خود به عقاب توضیح داده بود: «وقتی جوان بودم و روی پشت‌بام می‌خوابیدیم، صدای یک‌نوع پرنده توجه مرا به‌خودش جلب کرد. بعد از پرس‌وجوهای فراوان متوجه شدم صدای عقاب است. اوایل کارم به دوستانم گفتم به عقاب علاقه خاصی دارم. بعد هم دوستان پیشنهاد کردند خودم را خلیل عقاب معرفی کنم و به‌همین راحتی این لقب در کنار اسمم ماند و با اسم خلیل عقاب مشهور شدم. بعد از من خیلی از زورگرها لقب شاهین و کرکس و… روی خودشان گذاشتند.»

خلیل عقاب از سال ۱۳۷۰ در ایران اقامت داشته و با همسرش، شهلا اشکبوس و پسرش ابراهیم، سیرک خلیل عقاب را اداره می‌کردند. او همسرش را در سال ۱۳۸۸ در ایتالیا از دست داد.

او همچنین در دهه ۱۳۴۰ در چند فیلم سینمایی بازی کرده است. از فیلم‌های او می‌شود به کوه‌زاد، پهلوان بابا و مردان خشن اشاره کرد.

خلیل عقاب درباره خود گفته بود: «آدم گمنامی نیستم. در آخرین نمایشی که سال قبل در بوستان ولایت اجرا کردیم مردم به حدی با من عکس گرفتند که خسته شدم و دیگر نمی‌توانستم سرپا بایستم. مردم را دوست دارم و آنها هم دوستم دارند. شاید به همین دلیل فراموش نشده‌ام.»

چندی پیش شایعه‌ای درباره او منتشر شد که در آن اعلام شده بود خلیل عقاب در شرایطی نامناسب زندگی می‌‌کند اما خود او بعدها در چند گفت‌وگو مقابل دوربین این شایعه را تکذیب کرد.