یزدان کرمان

زمانی که سوت پایان بازی های این فصل لیگ یک کشیده شد و جواز صعود مس کرمان به لیگ برتر رسما امضا شد یک سوال اساسی از همه آن هایی که تجربه کار در هشت سال گذشته در مس کرمان داشتند پرسیده می شد… این سوال واضح بود و آن اینکه مس امسال دقیقا چه چیزی داشت که در هشت سال گذشته نداشت؟!

پاسخ این سوال یک جمله کلیشه ای اما بسیار تا بسیار کاربردی و مهم بود… این جمله که همدلی و اتحاد مس کرمان در این فصل با همه سال های گذشته خود متفاوت بود و همین اتحاد واقعی کلید موفقیت مس شد، اصلا یک جمله شعاری و زیبا تنها به صرف مصاحبه برابر میکروفن ها نبود و اینکه ارکان تاثیر گذار در بیرون و داخل زمین بیشتر از حرف زدن به تلاش وهمت تکیه کردند…

مس امسال واقعا طعم شیرین اتحاد و یکی بودن را چشید و این موضوع اگر در بیرون از زمین کلید نمیخورد واتفاق نمی افتاد هرگز اثر خود را به داخل زمین نمی برد تا یکی از جوان ترین تیم های مس در طول عمر خود که در زمان تشکیل کمترین نام بزرگ و اسمی در فوتبال ایران را برای خود داشته باشد، تبدیل به یکی از طلایی ترین نسل های مس کرمان شود که در نهایت طلسم صعود را با یک وحد همه جانبه بشکند.

این بار جدا از مسائل فنی که توسط کادر مربیان مس کرمان به بهترین شکل در تمرینات به تیم تزریق می شد، یکی از بزرگترین برگ برنده های مس کرمان که در این فصل در جیب داشت و در تمام فصل های اخیر از وجودش محروم بود همان رنگ واقعیت گرفتن اتحاد و همدلی و مدیریت در بیرون زمین بود.

هر تیم فوتبالی این پتانسیل را دارد که خود را در طوفان حواشی و درگیری ها گرفتار کند… همه تیم های دنیا می توانند انتخاب کنند که به جای تمرکز برروی کار خود و قدرت نمایی در زمین و در نهایت رسیدن به موفقیت و ثبت آمارهای عالی مثل آنچه که مس این فصل خلق کرد، درگیر حاشیه و درگیری های داخلی و خارجی باشند تا توان فنی خود را به چالش بکشند…اما امسال  مس کرمان انتخاب درست را انجام داد و آن تلاش همه در مجموعه این تیم برای دوری از حاشیه و درگیری بود تا با انجام این مهم کم کم اتحاد و همدلی رسوخ مبارک خود را در تمام تیم بهم برساند.

زمانی که صحبت از مجموعه تیم می شود یعنی همه اثرگذاران برای آن در بیرون و داخل زمین…یعنی همه مقامات خارج از زمین که در زمان لازم دوری می کنند تا تیم متمرکز شود و در زمان مناسب نزدیک می شوند تا تیم دلگرم شود، مقاماتی که شبانه و روز تلاش میکنند تا تیم داخل زمین بدون هیچ دغدغه ای تمرکز و ارامش داشته باشد… یعنی هوادارانی که می دانند فشار برداشتن از روی تیم و انداختن آن به جان رقیبان یعنی چه…یعنی رسانه هایی که مرز نقد و تخریب را خودشان به وضوح نشان می دهند و در نهایت همه این ها که سبب می شود سپری بزرگ در لایه های بیرونی باشگاه ایجاد شود و رفته رفته کار ساخت و ساز در داخل تیم به دور از چشمان ناپاک نامحرمان و دید دقیق رقبا برای تخریب به بهترین شکل انجام شود… و در این فضا در نهایت ارکان اصلی باشگاه و تیم، محبت و یکدلی را بر تیم می نشانند تا در زمین مسابقه، نتایج عالی آینه تمام رخی از همه این تلاش ها شود.

حالا می فهمیم که وقتی صحبت از همدلی می شود از چه کار سختی صحبت کرده ایم…این همدلی مثل همان قهرمانی می ماند… رسیدن به آن سخت ولی حفظ آن به مراتب سخت تر می باشد. حتما لازم نیست در راستای این همدلی به طور مرتب صحنه در آغوش گرفتن و ماچ و بوسه ببینیم… در کنار اختلاف نظرها و تفاوت سلیقه ها باید مراقب اظهارنظرها باشیم… و البته آگاه بشیم در روزهای پیش رو همان رقبا و آن هایی که این اتحاد ما اصلی ترین عامل باخت آن ها بود، روی دزدیدن این برگ برنده، سرمایه گزاری هنگفت خواهند کرد و قطعا به زیرکانه ترین اشکال در راستای آن اقدام خواهند کرد که هوشیاری کامل ما را برابر این رویه می خواهد.

ما که طعم شیرین این اتحاد را برای مجموعه مس کرمان در راه موفقیت تیم فوتبالش برای شکستن طلسم آن چشیدیم، حالا باید برای تکرار و حفظ آن قدم بگذاریم… حالا هم دو راه پیش روی ماست… یا اینکه از راهی که در سال گذشته به درستی انتخاب کردیم و در نهایتش لذت آن را با تمام وجود چشیدیم دست بکشیم و مجددا به رویه خودزنی به سود رقبا روی بیاوریم و یا اینکه قصد کنیم همه این متر و معیارهای همدلی را فارغ از شعار مثل سال قبل در عمل در تن و جان خود نهادینه کنیم و تا مدت ها سود آن را در روح و روان کار خود ببینیم.