یزدان کرمان

با «عمید رشیدی» جوان 17ساله شطرنج باز کرمانی که چندی پیش در مسابقات پنانگ مالزی عنوان قهرمانی رقابت‌ها را از آن خود کرد، گفت و گویی انجام داده ایم که در ادامه می‌آید:
چه شد شطرنج را انتخاب کردید؟
چون ورزشی انفرادی هست و محدودیتی برای تمرین و بازی ندارد و در هر شرایط جوی و بدون نیاز به امکانات خاصی قابل انجام می‌باشد.
در طول روز چقدر برای شطرنج وقت می‌گذارید؟
حدودا ۴ ساعت در روز مطالعه و تمرین دارم.
در مسابقات اخیر چه مقامی ‌‌بدست آوردید؟
در مسابقات مدارس آسیا در سریلانکا در بخش برق آسا مقام سوم مشترک را کسب کردم و بعد از آن در مسابقات بین‌المللی پنانگ در کشور مالزی با امتیاز 9 از 9 موفق به کسب مقام اول شدم.
سطح مسابقات چطور بود؟
سطح مسابقات خوب بود و در سریلانکا 408 بازیکن از 13 کشور آسیایی و در مالزی 129نفر از 12 کشور شرکت کننده بود.
چندمین اعزام بین المللی شما بود؟
اولین اعزام بین‌المللی من بود.
تمرین و فعالیت شطرنج تاثیری در تحصیل شما نداشته است؟
قطعا تاثیر داشته و باعث یادگیری و ماندگاری بیشتر درس‌ها شده است.
چه هدفی برای خود دارید؟
هدف من در کنار پیشرفت، لذت بردن از شطرنج است.
برای رسیدن به این هدف از چه کسی الگو برداری می‌کنید؟
الگوی من استاد بزرگ علیرضا فیروزجا هست.
سطح شطرنج استان کرمان را چطور می‌بینی؟
خوشبختانه اقدامات خوبی در حال انجام هست. در زمینه آموزش از استاد بین المللی و مربی تیم‌های ملی استفاده شده که هرجمعه بصورت حضوری در کرمان کلاس آموزشی برگزار می‌شود. در زمینه مسابقات هم تقریبا به صورت هفتگی مسابقات خوبی با تعداد زیادی شرکت کننده برگزار می‌شود که تمرین خیلی خوبی می‌باشد علاوه بر اینکه چندین مسابقه کشوری هم میزبان شده‌ایم.
رییس هیات چقدر برای شما پارتی بازی می‌کند؟ (رییس هیات استان کرمان پدر وی می‌باشد)
خوشبختانه قبل از ریاست ایشان، من در سال گذشته مقام پنجم استان را کسب کردم و در مسابقات انتخابی تیم ملی در زاهدان هم مقام چهارم را بدست آوردم و به تیم ملی دعوت شدم. ریاست ایشان باعث‌شده که وقت و انرژی که می‌توانست فقط برای من و خانواده گذاشته شود برای راه اندازی و گسترش شطرنج در کرمان و شهرستان‌ها صرف شود. البته از این بابت خوشحالم ولی نه ایشان اهل پارتی بازی هستند و نه من نیاز به پارتی دارم.
حرف پایانی؟
امیدورام بچه‌های علاقمند به شطرنج قدر فرصت و فضای کنونی را بدانند و پیشرفت کنند. البته كه آرزوم دارم كه هم سن و سال‌هاي من، بتوانند علايقشان را دنبال كنند و خانواده‌هاشان همه جوره حمايتشان كنند چون دنيا جاي قشنگتري براي زندگي خواهد شد.