ورزش باستانی ایران، نماد اخلاق، جوانمردی و همبستگی اجتماعی است؛ ورزشی که ریشه در تاریخ و فرهنگ این سرزمین دارد و نسل به نسل به ما رسیده است. در این شماره، پای صحبت «محمد حسین قانونی» یکی از پیشکسوتان و یادگار پهلوانی در گود زورخانه نشسته‌ایم؛ کسی که سال‌ها عمر خود را در گود زورخانه گذرانده و با عشق و اخلاص، پرچم پهلوانی را برافراشته نگه داشته است.

لطفاً خودتان را معرفی کنید و بفرمایید از چه زمانی با ورزش باستانی آشنا شدید؟
متولد ۱۳۲۴ در محله شهر کرمان هستم و از ۱۲ سالگی به صورت خودکار به ورزش در زورخانه‌ی دادگر (جهان) که نزدیک محل سکونتمان بود ورزش باستانی شروع کردم.
۳ پسر دارم که ورزش باستانی را زیر نظر خودم آموزش دیده اند که پسر دوم از کشتی گیران مطرح استان بوده و پسر کوچکم قهرمان چرخ چمنی بوده است.
چه کسی یا چه عاملی باعث شد به زورخانه و ورزش باستانی علاقه‌مند شوید؟
چون زورخانه نزدیک محل سکونت بود برای تماشا به آنجا می‌رفتم و به ورزش آبا و اجدادی این مرز و بوم علاقه مند شدم.
اولین خاطره‌ای که از حضور در زورخانه دارید چیست؟
گود زورخانه گِل بود و مرشد می‌بایست هر صبح قبل از اذان صبح گود را بکوبد تا ورزشکاران که می‌آمدند گود آماده باشد.
در طول سال‌های فعالیتتان چه مقام‌ها یا افتخاراتی کسب کرده‌اید؟
زمان قدیم ورزش باستانی مثل الان به صورت نمایشی نبود و مسابقه ای برگزار نمی‌شد فقط وقتی که مسئولین دولتی به کرمان می‌آمد درجلوی آنها ورزش انجام می‌دادیم.
آیا استاد یا مرشدی داشتید که نقش ویژه‌ای در مسیر ورزشی شما ایفا کند؟
مرشد استاد ماشاالله گلستانی و استاد مرشد سید احمد حسینی، آقای گلستانی خودش از بنیان گذاران زورخانه جهان فعلی بوده است. من هرصبح زورخانه می‌رفتم، ورزش بعد از اذان صبح شروع می‌شد که آقای گلستانی قبل از شروع ورزش گود را می‌کوبید و آقای علی بهرامی‌میاندار زورخانه بود.
از هم دوره‌های خودم می‌توانم به آقایان امیر اسفندیاری، محمد سیریسی، بشیر، محمود مبشری، ناصر اسدی، جلال رشیدزاده، محمد اسدی و شهنواز اشاره کنم.
چه تمرین‌ها یا اصولی در ورزش باستانی بیشترین تأثیر را بر زندگی شما گذاشته است؟
این ورزش آبا و اجدادی ما بوده و چون وسایل زورخانه همه بر گرفته از ابزار جنگی بوده مثلا تخته شنا به عنوان تیر، میل به عنوان گرز، کعباده به عنوان کمان و سنگ به عنوان سپر در جنگ استفاده می‌شد در نتیجه تمرینات ورزش باستانی راه و روش دفاع و پهلوانی بود.
خاطره‌ای شیرین یا سخت از سال‌های حضور در گود زورخانه دارید که برایمان تعریف کنید؟
یادم می‌آید دعوت زورخانه‌ای در اصفهان بودیم، شب من را میاندار میل کردند و نزدیک به ۵۰۰ جفت میل گرفتم که همه خسته شدند و بغل گود ایستادند و مرشد چقدر تعریف و تمجید از من کرد.
از نگاه شما ورزش باستانی چه تفاوتی با سایر رشته‌های ورزشی دارد؟
اهمیت بالای این ورزش با سایر رشته‌های ورزشی این است که از اول تا آخر ورزش ذکر ائمه اطهار و احترام به بزرگترها می‌باشد.
این ورزش چه نقشی در تقویت روحیه جوانمردی، اخلاق و همبستگی اجتماعی داشته است؟
از لحاظ من بهترین ورزش برای تقویت روح و روان انسان می‌باشد زیرا با آمدن به زورخانه و شنیدن اشعار حماسی شاهنامه و ذکر صلوات روح آدم تجلی می‌یابد.

وضعیت امروز زورخانه‌ها را چگونه می‌بینید؟
خدا را شکر خیلی بهتر از قبل است الان در هر محله زورخانه وجود دارد که جوانان بتوانند راحتر به سوی این ورزش سوق پیدا کنند.
چه توصیه‌ای به جوانانی دارید که می‌خواهند وارد این رشته شوند؟
توصیه من احترام به بزرگتر است که جزو آیین و منش این ورزش به شمار می‌رود.
اگر به گذشته برگردید، دوباره همین مسیر را انتخاب می‌کنید؟
هر وقت بخواهم به گذشته برگردم فقط همین ورزش را شروع می‌کنم، در زمان قدیم ورزشکاران زورخانه امین مردم محله بودند.
دوست دارید بعد از شما، نسل آینده شما (فرزند، نوه یا شاگردان) هم ادامه‌دهنده راهتان باشند؟
الان جو ورزش طوری شده که جوانان، نوجوانان و حتی نوهای من علاقه چندانی به این ورزش ندارند، مسولان باید به فکر ترویج فرهنگ پهلوانی باشند.
در یک جمله اگر بخواهید پیام ورزش باستانی را به مردم امروز بگویید، چه می‌گویید؟
این ورزش باید به صورت پهلوان منشی باشد و مرام پهلوانی در بین ورزشکاران این رشته ترویج یابد.
و حرف پایانی شما؟
از ریاست هیات زورخانه‌ای و کشتی پهلوانی و دیگر هیات‌های ورزشی تقاضا دارم برای پیشکسوتان بها و ارزش قائل شوند.