چرا به داوری علاقه‌ مند شدید؟
بنده سال‌ها در تیمهای مختلف شهر کرمان فوتسال بازی می‌کردم و بعد علاقمند شدم به بحث داوری و از طرفی دوستان زیادی داشتم که در حیطه داوری فعالیت می‌کردند و بنده را تشویق به این امر کردند.
سال شروع داوری را شروع کردید؟
سال ۱۳۸۰ در کلاس داوری درجه 3 که در شهر سرچشمه برگزار شد شرکت کردم و موفق به دریافت مدرک داوری درجه شدم و رسما کار داوری را شروع کردم، البته قبل از رفتن مدرک داوری گاه گاهی قضاوت فوتسال می‌کردم.
چرا فوتسال را انتخاب کردید؟
رشته فوتسال از رشته‌های مورد علاقه ورزشی ام بود و چون هم بازی می‌کردم و هم قوانین بازی را می‌دانستم و از طرفی در آن سال‌ها مسابقات زیادی در این رشته در شهر کرمان برگزار می‌شد علاقه مند به این رشته بودم.
از اولین قضاوت خود بگوید؟
اولین داوری من در رشته فوتسال در جام رمضان شهر کرمان بود که آن سال‌ها در سالن استانداری و بعد از افطار برگزار می‌شد.
بهترین بازی و حساس ترین بازی که قضاوت کردین چی بوده ؟
بازی‌های زیادی را در سطوح مختلف کشور و استان داوری کردم که اکثر حساس بوده اند و سعی کردم بهترین قضاوت را داشته باشم از جمله بازی ال کلاسیکوی ایران که بین تیم‌های گیتی پسند اصفهان و مس سنگون تبریز در لیگ برتر فوتسال ایران برگزار شد.

الگوی شما داخل داوری فوتسال چه کسی هست ؟
در داوری فوتسال ایران داوران بزرگی بوده از جمله صدرالدین موسوی که در سه جام جهانی قضاوت داشته است و همیشه برای همه داوران کشور الگو بوده‌ از جمله داوران مطرح و الگوی بنده آقایان علیرضا سهرابی، محمود نصیرلو و استاد شاهمرادی می‌باشند.
آیا به داوري مي توان به عنوان يك شغل نگاه كرد؟
خیر، داوری به عنوان یک ورزش و فعالیت ورزشی می‌باشد، یک نوع عشق در ورزش می‌باشد و از لحاظ شغلی هرگز نمی‌توان به داوری نگاه کرد.
فشار روانی که داوران دارند به چه شکل است؟
البته که همه داورها در امر قضاوت اشتباه دارند چون در لحَظه باید صحنه را مشاهده کنند نوع خطا را تشخیص بدهند و جریمه شخصی و تیمی‌این خطا را بدانند و در لحظه سوت بزنند و از همه مهمتر اجرای قانون را مطابق قوانین فیفا انجام دهند، پس احتمال اشتباه در آن هست و مربیان هم در بعضی مواقع داور را مورد اعتراض شدید قرار می‌دهند و تماشاچیان هم همین طور، ولی در این مواقع داوری موفق هست که تمرکز بالا داشته باشد و بتواند راحت با این موانع کنار بیاید، خودم معمولا سعی کردم که کمترین اشتباه را داشته باشم، ولی اگر موردی هم پیش آمده باشد با تمرکز بالا برخورد کردم و نگذاشتم رفتار مربیان بازیگران و حتی تماشاچیان به نحوه قضاوت من خدشه وارد کند و تنها فکرم این بوده که حقی از تیمی‌ضایع نشود و همیشه سعی ام بر این بوده حق را به حق‌دار بدهم و از قضاوت سربلند بیرون بیایم.
عکس العمل شما به توهین بازیکنان چگونه هست؟
البته که بازیکن حق توهین به داوری را در هیچ زمینه ای ندارد و هرگز اجازه همچین کاری را به بازیکن نداده و اگر این کار انجام شود حتما از کارت‌های رنگی برای جریمه آن بازیکن خاطی استفاده می‌کنم.
چه آرزوی ورزشی دارید؟
بالاترین آرزوی ورزشی من پایان خوب و سربلندی در این قصه داوری هست تا بتوانم خدمتی در عرصه ورزش به کشورم و همه بازیکنان و تیم‌های فوتسال ایران و مخصوصا استانم کرمان داشته باشم.
صحبت آخر؟
و در آخر خواهشی دارم از مسولین امر ورزش خصوصا در استانم کرمان، به فکر تیم‌های پایه و کلیدی باشید و بحث استعدادیابی در تمام رشته‌های ورزشی واقعا ضعیف هست و باید خیلی بیشتر از اینها روی ورزش سرمایه گذاری کنیم و متاسفانه این امر مورد غفلت قرار گرفته و هیچ توجهی به آن نمی‌شود.