سیام دیماه سال 1395 از خاطر هیچ ایرانیای نمیرود. روز تلخی که بغضش به اندازه تمام ایران بود و هفتهها پس از آن هم ادامه داشت. حادثه پلاسکو، نقطه عطف دردناکی برای جامعه آتشنشانی کشور بود. قشری محبوب در بین مردم که داشتن شغلشان آرزوی کودکان است. این شغل اما آنقدر سخت است که کمتر بچهای به وقت بزرگسالی، روی رویای کودکیاش میماند. شغلی که تا ابد برای همه ایرانیان، یاد پلاسکو را و تمام ۱۶ شهید آتشنشان آن حادثه را زنده میکند.
آتش سوزی ها در ساختمانهای بلند نگاه ها را را به سمت ایمنی ساختمانهای بلندمرتبه برده است، اینکه چه کسانی در برابر این ساختمانها مسئولند و حوادث مشابه گذشته چه تاثیری در پیشگیری از چنین حوادثی داشته،
امروزه با توجه به گسترش شهرها و کاهش زمین مناسب، برای بهره برداری بیشتر از املاک موجود، آن ها را به صورت طبقاتی و مرتفع می سازند تا نفرات بیشتری را در آن ساکن شوند، اما متاسفانه باید بپذیریم که منطبق با رشد ساختمان ها، ایمنی آن ها رشد نکرده است و گاهی حتی با کاهش ایمنی نیز مواجه بوده ایم. آتش سوزی هایی که در ساختمانهای بلندمرتبه و برج ها رخ می دهد جزو چالش برانگیزترین حوادث در تمام دنیاست و همه آتش نشانان در چنین حوادثی با مشکلات عدیده ای مواجه می شوند
پس از حادثه دلخراش ساختمان پلاسکو همه ما تصور می کردیم که این حادثه می تواند منجر به ایجاد یک تغییر در باور ایمنی شود اما متاسفانه اینطور نشد و چه بسا آتش سوزی هایی که بعد از پلاسکو در ساختمان های بلندمرتبه در کشور رخ داد نشان می دهد متولیان ایمنی ساختمان ها در کشور از حادثه پلاسکو درس نگرفته و خیلی زود اثرات و خاطرات تلخ آن حادثه فراموش شده است.
با اشاره به یکی از حوادث آتش سوزی که اول آذرماه سال جاری رخ داد، مربوط به یک ساختمان پنج طبقه در شهرک مطهری شهر کرمان بود که با تلاش و حضور به موقع آتش نشانان شهرمان بیست نفر از ساکنین نجات یافتند باید گفت خطر در کمین است و اگر تغییری در نگرش خود به حوزه ایمنی ایجاد نکنیم باید منتظر حوادث احتمالی بعدی باشیم، حریق ساختمانهای بلند که در گوشه کنار کشور و حتی شهر خودمان کرمان شنیده میشود درس های بسیاری دارد که احتمالا به زودی همچون پلاسکو به فراموشی سپرده خواهد شد،بسیاری از ساختمان هایی که در پایان ساخت، موفق به اخذ تائیدیه ایمنی از سازمان آتش نشانی می شوند و نیاز به بازدیدهای دوره ای ایمنی دارندبه سازمان مراجعه نکرده و همان ساختمان هم پس از مدتی به ساختمان های ناایمن شهر اضافه می شود. چون باور ایمنی مناسبی وجود ندارد، برای ایمنی جان و مال خود هیچ تلاشی نمی کنیم.
با تغییر در نگاه خود به مقوله ایمنی و بویژه وضع قوانین مناسب و بازدارنده و برخورد با متخلفان، می توانیم جلوی خطرات احتمالی پیش رو را بگیریم.
آتش نشانان در آخرین مرحله از حادثه حریق وارد می شوند، اگر هر کسی که در حوزه ایمنی مسئولیتی دارد و حتی شهروندان، وظایف خود را به بهترین نحو ممکن انجام دهد دیگر حادثه ای رخ نداده و نیازی به حضور آتش نشانان نخواهد بود و جان آنان نیز همچون جان و مال سایر شهروندان به مخاطره نمی افتد. حضور آتشنشانان ایثارگر رافع مسئولیت های دیگران نیست. امروزه در دنیا ساختمانهای بسیار مرتفعتر از ساختمانهای بلند کشور و شهر ما وجود دارد در حالی که تجهیزات آتش نشانی دنیا پاسخگوی خدمت رسانی به آن ها نیست. در این ساختمان ها، مالکان با نصب سیستم های اتوماتیک و حرفه ای اعلام و اطفاء حریق و تعبیه راه های مناسب خروج اضطراری، در های دودبند، استفاده از پوشش های ضد حرارتی برای اسکلت های ساختمان، سیستم های دمنده بسیار قوی و روش های دیگر، ساختمان را خودایمن می کنند و آتش نشانان فقط به عنوان تکمیل کننده وارد عمل می شوند. برای تامین ایمنی شهرمان، همه باید کمک کنیم و قوانین شفاف باید تسهیل کننده کارها و بازدارنده تخلفات باشند.
در پایان ضمن تشکر از شهردار محترم شهر کرمان که برای ارتقای سازمان آتشنشانی به ویژه در بهروزرسانی تجهیزات، خودروها ، ساخت و بازسازی ایستگاه های آتش نشانی و دانش تخصصی این حرفه از هیچ کوششی دریغ نکردند،
خاطر نشان میکنم، آتشنشانی شغل بسیار محترم و مقدسی است و آتشنشانان جان خود را که گرانبهاترین دارایی هر انسانی است، برای تأمین ایمنی هموطنان در کف اخلاص گذاشته و آماده جانفشانی و خدمترسانی هستند و این خدمت را مدال افتخار خود میدانند.
نظرات